بررسی شیوع بیماری سلیاک در بیماران دیابتی نوع 1 مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران

ارتباط بین بیماری سلیاک و دیابت نوع 1 در مطالعات متعدد مورد بررسی قرار گرفته است. در صورت همراهی سلیکاک و دیابت و عدم تشخیصی سلیکاک، ممکن است اشتباهات تشخیصی و درمانی صورت گیرد. این مطالعه با هدف بررسی شیوع بیماری سلیاک در بیماران دیابتی نوع 1 انجام گرفته است تا با تشخیص به موقع و درمان سلیاک در بیماران دیابتی بتوان از پیشرفت این بیماری و عوارض آن جلوگیری کرد.مطالعه بر روی 250 بیمار مبتلا به دیابت نوع 1 (102 نفر مرد و 148 نفر زن) با میانگین سنی 9.9±18.7 سال انجام گرفته است. برای تمامی بیماران IgA تام سرم اندازه گیری شد و در بیمارانی که میزان IgA تام در محدوده طبیعی بود. آنتی اندومیزیال آنتی بادی (AEA) سرم بررسی گردید. سپس در بیماران AEA مثبت، آندوسکوپی و بیوپسی قسمت دوم اثنی عشر و بررسی آسیب شناسی براساس تقسیم بندی مارش انجام شد. میزان IgA تام سرم در تمام بیماران طبیعی بود و 6نفر (2.4%) AEA مثبت بودند ک هبیوپسی اثنی عشر در هر 6 نفر انجام شد. تغییرات بافت شناسی نمونه های بیوپسی اثنی عشر براساس تقسیم بندی مارش در 2 نفر grade I در 3 نفر grade II و در یک نفر grade IIIb بود. میانگین سنی و مدت زمان ابتلای به دیابت در بیماران دیابتی نوع 1 مبتلا به بیماری سلیاک به طور معنی داری از سایر بیماران دیابتی نوع 1 بیشتر می باشد. در بررسیهای خون شناسی و بیوشیمیایی سرم فقط 3 نفر دچار کم خونی فقر آهن بودند که دو نفر از آنها علایم گوارشی نیز داشتند و سه نفر دیگر بدون علامت بودند. اطلاعات به دست آمده از این مطالعه بیانگر شیوع نسبتا بالای سلیاک در بیماران دیابتی نوع 1 (2.4%) در مقایسه با جامعه عمومی (0.6%) می باشد. همچنین نیمی از این بیماران هیچگونه علامت یا نشانه ای از بیماری سلیاک را نداشتند. براساس یافته های این مطالعه توصیه میشود تمامی بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 بدون توجه به وجود علایم از نظر بیماری سلیاک بررسی شوند.